wtorek, 19 czerwca 2018

Kiedy byłem

Rozmawiając z ludźmi, przywołuję czasem różne wspomnienia, jeśli w moim mniemaniu ubarwiają, ilustrują lub uzupełniają temat. Na okoliczność rozmów z uczniami, którzy uparcie tkwią w przypisanym szkole licealnej wieku, anonsując anegdotę powiadam, że jak człowiek długo żyje, to różne rzecz pamięta. Rzadko posługuję się opowieścią z drugiej ręki, mając spory zasób własnego materiału. Gdy pojawia się zatem stosowna okazja, pada takie na przykład zdanie:
- kiedy byłem dokerem w Helsingborgu...
- kiedy hodowałem pszczoły na Mazurach...

                          
 
- kiedy robiłem witraże w Australii...
- kiedyś, gdy sortowałem cebulki gladioli w Haarlemie...
- na winobraniu w Burgundii... 
 
                
 
- kiedy rano otwierałem kwiaciarnię na Powiślu...
- jak mnie postanowili deportować z Holandii...
- kiedy byłem windziarzem w Brooklynie
 

 
-zwiedzałem kiedyś niezwykłe muzeum pod Filadelfią...
- kiedy drugi raz jechałem autostopem do Lizbony...

                        
 
na czym nie kończą się bynajmniej moje zasoby.
Otóż na przemiłej imprezie szkolnej kadry też zdarzyło mi się przywołać opowieść z dawnych lat. Musiała się ona zacząć tradycyjnie - kiedy w 1968 roku mój ojciec pływał kajakiem po fiordach Patagonii i Cieśninie Magellana..., na co Marcin, nasz przemiły "pan od geografii" zaśmiał się i skomentował - no właśnie, to cały Jacek. Początkowo sądziliśmy, że on to wszystko zmyśla, te wszystkie jak byłem, jak widziałem.
Trochę mi ten komentarz dał do myślenia, że może za często rozwiązuję węzełek z pamięcią. Ale opowieść dokończyłem. Tak było w sobotę. W poniedziałek rano mamy godzinne okienko w zajęciach. Poszedłem zatem do biblioteki i sięgnąłem po przypadkową książkę. Po kilku stronach jej bohater wyznał, że będąc ubogim początkującym pisarzem praktykującym w barcelońskiej gazecie, mieszkał w podłym hoteliku na rogu wąskiej uliczki i rua Princessa, a widok tamtej okolicy był istotnym tłem wydarzeń.
Otóż jak byliśmy z Martą w Barcelonie w 1997 roku, to spędziliśmy w podłym hoteliku na rua Princessa pięć nocy. Widok na okolicę potwierdzam.






Brak komentarzy: